თარგმნა: ბაჩანა ჩაბრაძე
ასაკს არ აქვს დიდი ჭკუა
ყმაწვილთა გუნდში,
შუქი რომ გუშინ
იხილა,
სწამთ, რომ ჯაგლაგი,
ყველა ჭარმაგი
ბრიყვია.
როცა დაღარავს
მათ გულს ჭაღარა,
იტყვიან:
ნორჩი, ხმაწვრილი,
ყველა ყმაწვილი
ბრიყვია.
მე, ვინც გახლავართ შუა ასაკის,
მათ გავუმხელდი ამბავს გასაკვირს:
ასაკს არ აქვს დიდი ჭკუა,
ვინც ბრიყვია,
ბრიყვია.
გინდ ყრმა იყოს, გინდ ბაბუა –
თუ ბრიყვია,
ბრიყვია.
ჯობს, დაზოგოთ ავი სიტყვა
და ფიქრისთვის მოიცალოთ,
გუშინ გაჩენილნო ბრიყვნო,
ბრიყვნო ძველი დროისანო!
თქვენ, პირუწვერო,
გამოუცდელო
ბრიყვებო,
მამის საკიცხად
რომ არ გაგიცვდათ
სიტყვები,
თქვენ, ხანდაზმულო,
ვადაგასულო
ბრიყვებო,
შვილთა საკბენად
რომ არ გაკლდებათ
სიტყვები,
მოკრძალებით და ზრდილობის დაცვით,
ამას გეტყოდით შუახნის კაცი:
ასაკს არ აქვს დიდი ჭკუა,
ვინც ბრიყვია,
ბრიყვია.
გინდ ყრმა იყოს, გინდ ბაბუა –
თუ ბრიყვია,
ბრიყვია.
ჯობს, დაზოგოთ ავი სიტყვა
და ფიქრისთვის მოიცალოთ,
გუშინ გაჩენილნო ბრიყვნო,
ბრიყვნო ძველი დროისანო!
ცუდი რეპუტაცია
სოფელში, ბედმა დამცინა –
მაქვს ცუდი რეპუტაცია.
გინდ ვდუმდე, გინდა ვღელავდე,
ლაფში მავლებენ ყელამდე!
არვის ვაწუხებ თუმცა მე ამით,
თუკი მცირედიც მყოფნის მიამიტს,
მაგრამ ხალხს აღიზიანებს,
მათ აზრს რომ არ იზიარებ.
ყველას ცუდის თქმა სწადია,
მუნჯების გარდა, ცხადია.
აღლუმის დილას, უწინამც
ლოგინში ვრჩები უწყინრად.
არ მსიამოვნებს, სახელდობრ,
მწყობრი მუსიკა სამხედრო.
არვის ვაწუხებ თუმცა მე ამით,
ბუკ-დაფდაფები რომ არ მეამა,
მაგრამ ხალხს აღიზიანებს,
მათ აზრს რომ არ იზიარებ.
თითის დაქნევა სწადიათ.
უხელოთ გარდა, ცხადია.
ქურდს თუ მისდევენ ბაღნარში,
მდევარს დავხვდები დაღმართში,
ხელს ვკრავ და, რაღა დავმალო,
ზღართანს მოადენს საბრალო.
თუმცა მე ამით არვის ვაწუხებ,
ვაშლის ქურდი თუ დავხსენ მარწუხებს,
მაგრამ ხალხს აღიზიანებს,
მათ აზრს რომ არ იზიარებ.
გადამიარონ სწადიათ.
უფეხოთ გარდა, ცხადია.
იერემიას გარეშეც
ვიცი, რაც მელის ხვალეში –
თუკი დაგრიხეს ბაწარი,
კისერზე შემომაწნავენ.
თუმც ამით არვის აკლდება გროში,
თუკი ჩემი გზა არ მიდის რომში,
მაგრამ ხალხს აღიზიანებს,
მათ აზრს რომ არ იზიარებ.
სახრჩობელაზე სწადიათ,
მნახონ. ბრმათ გარდა, ცხადია.
კომენტარის დატოვება