ფრანგულიდან თარგმა ბაჩანა ჩაბრაძემ
აქ განა საჩხუბრად მოვედით
ივლისის ერთ დილას, მაღვიძარამ
ჯერ კიდევ ბინდბუნდზე დაგვიზარა.
ჩემს გოგოს ვუთხარი: “ავდგეთ ჩქარა,
აღლუმის დღეა დღეს!”
ბულვარზე მისვლა არ დავახანეთ
ზანზიბარის მეფის სანახავად,
მაგრამ…
პოლიციამ
სულ კინწისკვრით მოგვიცილა!
მაშინ, მე ვთქვი:
“აქ განა საჩხუბრად მოვედით,
აღლუმი გვინდოდა, გვენახა.
აქ განა მუჯლუგუნს მოველით,
აღლუმი გვინდოდა, გვენახა.
ყველა რომ შინ გამოიკეტოს,
ხომ თავი მოეჭრა ქვეყანას!
გვაცალეთ, მაშ, გვაყურებინეთ,
თორემ დედოფალს რომ მოიწვევთ,
დახვედრა უჩვენოდ მოგიწევთ!”
მეგობრებს ქეიფი გვჩვევია და –
იმ დღესაც, ბისტროში შევიარეთ,
სადაც “ბოჟოლე” აქვთ მშვენიერი,
ნამდვილი ნექტარი!
გული ვერ ვიჯერეთ ღვინის სმით და
ჩემთან გაგრძელება გადავწყვიტეთ,
მაგრამ…
ცოლი კართან
ცომის საბრტყელებლით დამხვდა!
მაშინ, მე ვთქვი:
“აქ განა საჩხუბრად მოვედით,
დღეობას აღვნიშნავთ ძმაკაცის.
აქ განა გატყეპვას მოველით,
კარგს იზამ, თუ ქეიფს დაგვაცლი.
ყველა რომ შინ მარტო რჩებოდეს,
ხომ გაგვაგიჟებდა მოწყენა!
გაგვიღე ამ სახლის კარი და
ძმაკაცის დღეობას ნუ ჩაშლი,
თორემ გავბრუნდებით ქუჩაში!”
ეს ვთქვი და… გვერდებში ისე მოგვდო,
რომ ტკივილისაგან იქვე მოვკვდით!
და ჰოპლა, აღმოვჩნდით სამოთხეში,
თვით პეტრეს პირისპირ!
კართან წმინდანების რიგი იდგა.
მალე ჩვენი შესვლის დროც მოვიდა,
მაგრამ…
ჩვენთვის პეტრემ
მხოლოდ ლანძღვა გაიმეტა!
მაშინ, მე ვთქვი:
“აქ განა საჩხუბრად მოვედით,
გვსურს, შარავანდედი ავინთოთ.
აქ განა გალანძღვას მოველით,
მკვდრები ვართ – დროა, რომ გავერთოთ!
ლოთები თუ ასე გაყარეთ,
აქ ბევრი არავინ დაგრჩებათ!..”
…და ასე დავეშვით ჯოჯოხეთს
და ჩვენი ადგილიც წილად გვხვდა
იქ, სადაც ყოველი ბრწყინავდა!
ასეა – შეკრებით
და გაპროტესტებით
უეჭველად
მიიღწევა
შედეგები!
დეზერტირი
ჩემო პრეზიდენტო,
წვრილად მოგწერთ ფიქრებს.
თუ დრო გექნათ, იქნებ
წაკითხვაც კი შეძლოთ.
დღეს გადმომცეს, მარშით,
მე უწყება ხელში –
რამდენიმე დღეში
მიბარებენ ჯარში.
ჩემო პრეზიდენტო,
მე ომში არ წავალ!
ხალხის მოსაკლავად
არ მოვსულვარ ქვეყნად!
ნუ გამიბრაზდებით,
მაგრამ უნდა გითხრათ
ჩემი ბოლო სიტყვა –
დეზერტირი ვხდები.
ჩემთვის, ომის წლები
გადაიქცა დრამად:
დამეღუპა მამა,
დამეკარგნენ ძმები.
საცოდავი დედაც
მოინელა დარდმა,
ბნელ სამარის გარდა
ვეღარაფერს ხედავს.
ტყვეს, დამატყდა სრული
უბედობის ცელი –
ამაწაპნეს ცოლი,
გამიძარცვეს სული…
ხვალ, რომ ირიჟრაჟებს,
რაღა დაგიმალოთ,
წარსულს სამუდამოდ
მივუხურავ კარებს.
გადავივლი მთა-ბარს,
ვიწანწალებ ობლად
ქალაქად თუ სოფლად
და ხალხს ვეტყვი ამას:
“კვერის დაკვრას მორჩით,
გონს მოეგეთ დროზე,
უარი თქვით ომზე,
არ წახვიდეთ ომში!”
თუ აანთეთ დენთი,
თუ სისხლს ითხოვს დავა,
მაშ, დაღვარეთ თავად,
ჩემო პრეზიდენტო!
მდევარს გადაეცით,
თუ ჩემამდე მოვა –
უიარაღოდ ვარ,
დე, გამიხსნას ცეცხლი.
მე ვარ სნობი
მე ვარ სნობი…
მე ვარ სნობი
და ეს ნაკლი არ მეთმობა!
ეს მოითხოვს, თვეობით,
შრომას და გამძლეობას,
მაგრამ ბოლოს, შედეგით
კმაყოფილი ვრჩები!
მე ვარ სნობი,
უსაზღვროდ სნობი!
და მყავს მეგობრები,
ჩემსავით სნობები!
ჩექმები – ტყავის,
ბამბის პერანგი,
ჰალსტუხი – შავი,
ქურთუკზე – ჩრჩილი ვერაგი!
ბეჭდებს ვიკეთებ
ფეხის თითებზე!
ფრჩხილები – მუქი
და ცხვირსახოცი – ფაფუკი.
ფილმზე შევდივარ
მხოლოდ შვედურზე!
ბისტროში, ვისკის
უზომოდ სასმელად ვიცლი.
არ მტკივა ღვიძლი –
მოძველდა, ვიცი.
ვამჯობინებ წყლულს,
ძვირს და ნაკლებად ბანალურს!
მე ვარ სნობი…
მე ვარ სნობი,
პატრიკ, მეტსახელად ბობი.
დილით, ჯირითს ვესწრები –
ცხენის სუნზე ვეცემი!
ვხვდები მხოლოდ იმ ქალებს,
ვინც დიდ გვარს ატარებს!
მე ვარ სნობი,
უზომოდ სნობი!
გავშიშვლდები სუსხში
და სიყვარულს ვუხსნი!
ყოველ პარასკევს
(ერთსაც არ ვაცდენ!),
ჩემს მეგობართა
დიდ სნობი-ფართის ვმართავ.
ვერ ვიტანთ “კოკას”
და მაინც მოგვაქვს!
ხოლო “კამამბერს”,
კოვზით გეახლებით ბევრს!
ჩემს ბინას, წარმტაცს,
ეშხი აქვს მართლაც –
ვთბები ალმასზე!
ვინ არ ოცნებობს ამაზე!
ეს აბეზარი
ტელევიზორი
შევატრიალე –
უკნიდან უკეთ პრიალებს!
მე ვარ სნობი…
მე ვარ სნობი,
გამჯდარი მაქვს ეს მიკრობი!
ვამტვრევ ძვირფას მანქანებს,
ზაფხულს ტახტზე ვატარებ…
ასეთ წვრილმანებზე ცნობს
ხალხი ნამდვილ სნობს!
მე ვარ სნობი,
წეღანდელზე მეტად სნობი!
და სუდარა მინდა
მხოლოდ “დიორიდან”!
კომენტარის დატოვება